كتب ايهاب ودن
رِجِعّنا لأيام الشِتا
والسَقعه بِتّغطى المكان
والريح شِديده فى الشوارع
عَماله بِتّرُوج البِبان
والجو دا محتاج دفا
فاكر الدفا ايام زمان
أصل الدفا ..
كان عندنا
مش بس تِحّمِنا الحيطان
كان لَمَه حِلّوه
فى صحن بيتنا
كنت حاسس بالأمان
وغَدوه حلوه من مامتنا
طعمها حُب وحنان
شُرّبه كوارع
ولا محشى
ولا عدس
وكان جِنان
وبعد الغدا
نطلع نريح
عالسرير دا كُلنا
ونّشِد طَرّف لِحَفنا
من بعض بّهِزار
نضحك وتِملانا السعاده
والهنا
الأب كان بيلمنا
والأُم إدها فِشَعَرِنا
هيه الحنان
هوه دا كان الدفا
أيييييييام زمان
